Proste marzenia

Na karb starości wszystko kładę,
każde potknięcie na te zwalam.
Lecz mimo wszystko, daję radę,
szybko się w jedno ciało scalam.

Może mnie bolą kruche kości,
używać takich przecież muszę.
Jak mam się poddać swej słabości,
zanim w kolejny rejs wyruszę.

Zagryzam zęby w sztucznej szczęce,
niech się pomęczy jeszcze ciało.
I biorę życie w własne ręce,
na tyle, ile sił zostało.

Potęgi takiej mam w nadmiarze,
nagromadziło się jej sporo.
Wszystko przez trend do prostych marzeń,
do takich mnie wciąż diabli biorą.


29/11/2023r

autor

Grand

Napisany: 2024-01-22 Dodano: 2024-01-22 10:27:30

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie