Przebudzenie

Sny wymykają się
powoli
te lepsze barwy
giną tymczasem

chłodny powiew
na ciepłej skórze
kropelki potu
tętniącej krwi

zanika oddech
starożytnych bogów
szepczących do ucha
o niepamięci

leniwe promyki
wdzierają się
bezwiednie kalając
spokojną skroń

nie ma już duchów
ukrytych w alkowie
bezwonnego dotyku
anielskich piór

wszędobylskie głosy
rozbijają mury
królestwa
niewinnej ciszy

Z otwartą powieką
nie widzę mroku
wolę malować
paletą czerni

autor

Adam Cray

Napisany: 2005-11-08 Dodano: 2005-11-08 01:00:55

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie