Przebudzenie
Gdzieś ponad świadomością
ukryłam ostatek pokory
żeby mnie obudziła ze snu urojenia
gdy świat przesłoni rzeczywistość
ludzką naiwną wiarą
w dobroci ogarek
różową zasłonę niech zrzuci
i oczyma mądrości
realnej jak światło tuż o poranku
wschodzącego słońca
pokaże co prawdą jest
gdy rozum zawiedzie zwiedziony
miłości pragnieniem
autor
AnnaZłotnik
Dodano: 2016-02-05 19:37:29
Ten wiersz przeczytano 537 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Gdy życie przerasta, przysypia się duszy,
lecz pora się budzić by do przodu ruszyć!
Pozdrawiam!
ładnie:)
Na przebudzenie piękne :):)
ładny wiersz, ale tak jak cisza, w końcówce podmiana,
obecnie za blisko
zawiedzie zwiedziony
tak sobie czytam:)
Gdzieś ponad świadomością
ukryłam ostatek pokory
żeby mnie obudziła ze snu
gdy świat przesłoni rzeczywistość
ludzką naiwną wiarą
w dobroci ogarek
różową zasłonę niech zrzuci
i oczyma mądrości
pokaże co jest prawdą
gdy rozum zawiedzie uwiedziony
miłości pragnieniem
'zawiedzie zwiedziony' niezbyt... obok siebie te dwa
'z'
wiersz jest fajny, pozdrawiam:)
Piękny refleksyjny wiersz. Podoba mi się. Pozdrawiam.
fajne to Twoje PRZEBUDZENIE Aniu...czyta się jednym
tchem, jakby to było jedno zdanie...