Przeklęta bezsilność

Ten wiersz dedykuję wszystkim, którzy czują to co ja-ból, wszystkim, którzy usłyszeli od ukochanej osoby najgorsze słowa:"To bez sensu".

Podążam ulicami ciemnej rzeczywistości do nikąd.
Nikogo o kierunek nie pytam,
Bo po co?
Oni i tak nie wiedzą co czuję,
NIe rozumieją, że ciernie rozdzierają mi serce na pół,
Że z mojego serduszka sączy się ból.

Na skrzyżowaniu ulicy Nocy z ulicą Cieni widze postać w bieli,
Która wyciąga ręce w moją stronę i woła.
Myślę:"To postać anioła!".
A to tylko pozory, przeklęte pozory,
Którym znowu uległam,
Na które znowu dałam się nabrać.

Płaczę???
Tak płaczę!!!
Bo bezsilność chce mnie uwięzić,
A ja nie mam siły,
NIE MAM SIŁY SIĘ BRONIĆ!!!

autor

mari_kisiel

Napisany: 2007-10-07 Dodano: 2007-10-08 12:17:55

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie