przekroczyć próg niepewności
Beznadziejny melodramat kończy się.
Ta – która mimo swego stanu upojenia
zdołała ujrzeć, w półcieniach świec,
jego,
nagiego, spoconego, pachnącego
naturalnością,
trzymającego wejrzeniem, tuż obok
rozgrzanych ust
coś niezwykłego, niewielkiego,
coś , co przypominało kształtem ...
kochała...
Tak właśnie, tej jedynej nocy,
świadomie spijała balsamiczny nektar.
Komu łatwiej było ulec.
Kogo nie pokochać.
Jeszcze trudniej było nie pożądać.
Komu. Kogo.
Wodna para zawisła w pomieszczeniu,
na podobieństwo czeluści pradawnego
lasu.
Czy namacalny szelest miłości trafi tu?
Odnajdzie kierunek? Dokąd odejść?
Namiętność dorówna jej kroku?
Czy ją uchwyci?
Wiedziała doskonale,że pamięć o tym,
co przed chwilą pełzało w pościelach,
zniknie z jej umysłu, jak resztki snu.
Wyczuwalna gorycz złagodziła pogodną
rezygnację.
Tak, doskonała, perlista gorycz.
Do obłędu wspaniała,wypracowana wiekami
całymi, umiejętność obojętności.
A jej? Cóż zostawił jej.
Ostała niedopowiedziana cisza,
a towarzyszył akompaniament łez.
Pokochała. I?
Z nadzieją czy...?
Idąc samotnie, każdym dniem ...
coraz dalej,dalej i dalej.
Dokąd?
„energetyczna dusza moja,jest od 30 lat taka sama, dlaczego mam ją zmieniać, jest mi dobrze z nią” G.Markowski-Perfekt
Femina (F.A.)
Komentarze (12)
Przedmówcy pisali wiele - ja dodam, że się podoba.
Pozdrawiam
Żyła chwila, czy chęcią zdobycia? Co zyskała? Zaczęłam
od pytań...Wiersz mnie zaintrygował i dał do
myślenia...jeszcze tu wrócę, przeczytam jeszcze raz,
może wtedy znajdę odpowiedź...pozdrawiam :)
Genialny erotyk, który ma w sobie coś jeszcze... ja
widzę tęsknotę i ból... inni pewnie coś innego... Aniu
- świetny wiersz - jak zawsze jesteś w formie ;)
pozdrawiam (plusik dla Ciebie)
Zawsze był ciekawy ten próg niepewności,ale zawsze na
drugim miejscu...powodzenia
jak scena z dobrego melodramatu... pozdrawiam
gdyby to tak bardziej rozbudowac, można by napisać
wspaniałą książkę...pomyśl o tym...
Aniu to bardzo trudne do zrealizowania twój wiersz
wymaga aby osiąść i spokojnie zanurzyc cie w jego
.....i....super klimat...pozdrawiam...
Wiersz jest bardzo wymowny, nawet ładny. To są trudne
sprawy. Pozdrawiam.
...przekroczyć ten punkt...niepewności...i nie zranić
nikogo..nie jest wcale proste..ból zawsze zostanie..
to smutne , bo jak dalej żyć gdy pozostają cisza ,
łzy i samotność na dalszą droge - super wiersz , super
oddany nastrój -pozdrawiam
Komu ? Kogo ? -dodałbym pytajniki.
Przed "że" i drugim "dalej" dodać spację.
Ładna poetycka proza. Punktuję ! :)
To trudne co przeczytałam bo brak odpowiedzi na tyle
pytań ...