Przemijanie
noc umknęła
przed świtem
runęła murem własnego strachu
opada w nas miękko
niepokoi i kluczy
dzień zatoczy krąg
ukryty twarzą w twarzy
przepłynie czasem
między palcami
rozchwianym cieniem
w nicość
Kołobrzeg 26.03.2011
autor
maltech
Dodano: 2011-03-26 10:04:59
Ten wiersz przeczytano 597 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Zgadzam się z Atmą. Warto czytać Twoje wiersze choć są
smutne. Pozdrawiam ciepło z nadzieją na lepsze :)
smutna miniatura, kojarzy mi się z końcem...
nieuniknionym,
dobra miniaturka, czas mija a z nim przemija nasze
życie...pozdrawiam
Monotonia dnia, niepokój nocy... samotność i
przemijanie. Piszesz dobre wiersze, ale bardzo
samotne, tak je nazywam. Pozdrawiam ciepło liści
szelestem ;-))) vel atma
krótkie podsumowanie przemijania:)
...czas tak szybko goni, nie ogląda się za siebie...
smutne ale prawdziwe. Pozdrawiam
piękny jak upływa nam życie ...pozdrawiam ciepło
Dlatego powinniśmy starać się przeżywać każdy dzień
jakby miał być ostatnim. Pozdrawiam
witaj, ładny, życiowy wiersz. niewykorzystany czas,
nie zatrzyma się. umyka z jednakową prędkością.
pozdrawiam
Piękna "postać"przemijania. Ciepło pozdrawiam.
Piękny wiersz, z uznaniem daję+!
Bardzo fajnie! Ucieka doba za dobą, a życia ubywa!
Pozdrawiam!
dobrze napisane,"runęła murem własnego strachu
opada w nas miękko".....