Przepraszam

Dla Dagmary z nadzieją, że kiedyś przeczyta i mi wybaczy...

Rozmyślam nad moim życiem,
W którym niczego nie brakowało.
Było palenie, było picie,
Wielu ludzi się poznało.

Wszystko, co zrobiłem do tej pory,
Wszystko, czego dokonałem,
Wszystkie moje radości i zmory –
Niczego nie żałowałem.

Prawie niczego,
Bo żałuję jednego –
Że miłość zgubiłem,
Że Ciebie straciłem.

Wiem, że źle zrobiłem,
Że błąd popełniłem.
Nie ma już sensu przepraszać,
Ale jednak – Przepraszam…

Przepraszam...

autor

Przemęczony życiem

Dodano: 2006-09-10 06:38:55

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie