Przepraszam

Dla Dagmary z nadzieją, że przeczyta i mi wybaczy...

Za dużo sobie po tym obiecywałem
Dlatego tak bardzo to boli
Za dużo o tym myślałem
Chcę zapomnieć, ale nie mogę… nawet powoli

Dni, w których Cię spotykałem
Były moimi najlepszymi
Chwile, w których Cię widziałem –
Najszczęśliwszymi

Czuję teraz wielkie osamotnienie
I wielkie cierpienie
I to serca drżenie
Na Twoje wspomnienie

Dopiero teraz pojąłem
Że za daleko się posunąłem
Chociaż nie chcę, ten ból muszę znosić.
A teraz chcę Cię gorąco przeprosić.

Przepraszam...

autor

Przemęczony życiem

Dodano: 2006-09-09 06:24:18

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie