Przeszłością owiany…

„Kto prawdziwie kocha, ten nie troszczy się o nagrodę za swą miłość, lecz tylko o to, by kochać coraz lepiej…” \ Zbigniew Trzaskowski.

…A sił znów ubyło. I choć walczyć chciałam,
miecza, w dłoniach swoich żadnego nie miałam.

Ty, zamknięty w sobie,
w swoim dziwnym świecie…
Ja, zamknięta z Tobą,
o tym wiesz już przecież.
Wciąż, nieodwracalnie
błądząca w marzeniach.
Raptem, tak realnie
tracona, w cierpieniach…

Lekki powiew wiatru,
szepta cicho, w drżeniach,
że to nie jest koniec-
tego zatracenia.
Bo wciąż jest te miejsce,
gdzie chwilą powracam,
zanurzam swe myśli…
I się zatracam.
__________

Podczas owej wędrówki, bardzo wiele pojęłam…
I teraz już wiem, że-nie zniszczę, tegoż dzieła.
(Miłości…)
__________

I choć są tak blisko, ledwo krok maleńki,
boją się o przyszłość-nie podając ręki.
To, co było wcześniej, kurzem już zakryte…
-A może czasem lepiej, odsłuchać starą płytę?
Nie uciekać.
Samotnie siadając w wagonie
i rysować serce-znowu myśląc o Niej?…
__________

Właśnie Tobie. Zastanów się czego naprawdę chcesz…

„Cały ten tylko mój, moimi oczami widziany i sercem przeżywany świat - to wspaniałe piękno czy stworzylo sie samo? Czy Bóg je stworzył? Czy wymyślił człowiek? Czy szatan, żeby omamić, zauroczyć, rozkochać a potem zabrać, zgasić, kazać opuścić? Ktokolwiek - kocham... ” \ Zofia Kucówna ~~~~~ /pozdrowienia, dla teścia ;)

autor

KfiAtUsZeK

Napisany: 2005-08-09 Dodano: 2005-08-09 17:19:28

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie