Przeznaczenie

Powstać, wznieść się ponad upokorzenie,
iść z nadzieją w lepsze jutro,
szukać wciąż, pytać o drogę do szczęścia,
żyć przyszłością, budzić się obrzasku dnia
z nowymi siłami, gdyż rodzi się nowe życie.


A ja???


Ja wciąż czuję, że słowa te przechodzą obok mnie
i nie są w stanie uszczęśliwić mej duszy.
Wciąż błądzę po obrzeżach otchłani dna
a granica dzieląca mnie do jeszcze bardziej
mrocznego piekła kusi coraz mocniej,
nie dając spać, zapomnieć, żyć ani umrzeć.


Tak… czas zatrzymał się i nie leczy już ran,
rozsiał cierpienie, ból oraz wszelkie udręki
a niespełnione pragnienia z przeszłości szarpią,
drą na kawałki me ciało i ducha nie pozostawiając
żadnej świętości, niszcząc ołtarze rodzącej się przyszłości,

do której nie wyciągam już ramion…
gdyż obolałe a potem pozbawione ciała odpadły,
pozostawiając na szlaku wspomnienie pustego dźwięku
– pamiątkę nadziei…

nie mogę już iść do niej…
gdyż krocząc po ciernistej drodze
me poranione nogi naznaczyły krwawy trakt
– pejzaż wzniosłych marzeń…

której już nie wypatruję
gdyż oczy me wyschły od gorących burz udręki
zmieniając je w ropne strupy
– czar pokusy szczęścia…

nie wołam już do niej o ratunek…
gdyż ma krtań zmiażdżona srogością niedoli,
popękała tworząc ostre okruchy drące szaty,
wpijając się w ciało i zżerając go od wewnątrz.


Lecz mój umysł wciąż rozsadza ból pragnienia szczęścia,
Parzące zniszczenie marzeń, rwący brak miłości,
który ujarzmia śmierć…


Tam, gdzieś na skraju świata w otchłani nocy
Bielały kiedyś czyjeś kości,
bezlitośnie zamienione przez czas w pył,
który niesiony przez świat krzyczy po świecie
swoim potomnym o tym co minęło…
ktoś uronił łzę, ktoś rzucił szyderstwem,
inny minął zamknięty w sobie…

autor

box1971

Dodano: 2007-02-01 00:16:31

Ten wiersz przeczytano 342 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie