poczekalnia

wchodzę na stację, patrzę na rozkład
no pieknie, jeszcze tylko dwie godziny
idę do kasy, dostaję wykład!!!!!
jak mogę przeszkadzać podczas rozmowy telefonicznej do rodziny!

po jakimś czasie już z biletem siadam na ławkę
patrzę wokół, na ludzi nieznanych
niektórych spokojnych, innych strasznie zabieganych

mój zwrok pada na kiosk
tam facet stoi z wąsami, na czole ma brodawkę
właśnie dozuje sobie kawy południową dawkę

niedaleko siedzi starsza pani
ubrana schludnie, tego nitk nie zgani
lecz dlaczego wykrzywia twarz
gdy patrzy na mężczyznę,...., nędzy obraz

ten otóż mężczyzna zasnął sobie na chwilę
ciuchy podarte, zapach, który czuć na milę
wszystko wskazuje, że to ten któremu się nie udało
pogodził się z losem, chodź życie mu tak dolało

godna wspomnienia jest też dziewczyna siedząca obok mnie
taki wiek, że pokazuje swe zainteresowanie niechętnie
lecz oprócz tego jest czysta aż miło
życie jej nie wypaczyło
jak panią z kasy
chcącej by świat kręcił się wokół niej
jak pana z kiosku
uzależnionego od swojej małej czarnej
jak starszej pani
co współczuciem się nie zgani
jak biedaka śpiącego
choć brudnego, nigdy nie złamanego

nie opisałem wszystkich jeszcze
tylko część niewielką
co mógłbym się dowiedzieć o innych?
na tę myśl przechodzą mnie dreszcze

ratuje mnie czas
nadeszła pora na moje wyjście
spotkałem tych ludzi pierwszy raz
teraz z ulgą wchodzę w przejście

autor

irrbis

Napisany: 2005-02-21 Dodano: 2005-02-21 20:40:07

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie