* Przeznaczenie *
A czasem wystarczy tylko się przytulić i wtedy nawet łzy smakują jak szczęście...
Dwie zagubione dusze
przedzierały się przez tłum okrucieństwa
szukały siebie.
Codziennie napotykały przeciwności losu
nie widziały się,
mijały
a były tak blisko...
Dwie zagubione dusze
otarły się o siebie przypadkiem.
Na skrzyżowaniu swych życiowych ścieżek
odnalazły się...
Dwie dusze
złączone nierozerwalną więzią
odtąd razem
kroczą jedną ścieżką
znalazły upragnione szczęście...
Bo to w nich
było jego źródło...
autor
Obłąkana poetka
Dodano: 2007-09-18 18:06:52
Ten wiersz przeczytano 715 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
wiersz bardzo ładny, pisany sercem, wiele w nim emocji
Kiedy spotykają się dwie zagubione ale otwarte na
miłość dusze- musi nastąpić radość!! I tak się
własnie stało. Piękny wiersz.
Latwiej znalezc "szczescie" niz je utrzymac- bo jest
ulotne jak usmiech, jak
ptak jak mysl..Wiersz sercem pisany.
skądś to znam, tak blisko a jednak obok. życzę
powodzenia. piękny.
bardzo dobry wiersz naprade wiele osob całe swoje
życie czeka by znaleźć swoja druga bratnia duszę
dwie zagubione dusze na rozstajach dróg zatrzymały
wiatr aby wskazał im kierunek słońcu skradli kilka
promieni aby sie okryć...z przydrożnej studni
zaczerpnęli wody szczęścia i ruszyli razem przytuleni
do siebie ....
szczery i płynący z serca wiersz,pomimo ,że ja
zupełnie inną ścieżką kroczę, życzę aby przetrwało to
uczucie jak najdłużej...
I oby z tych dwu dusz jedno się ciało wzięło... A
serio? Widać w tym wierszu uczucie. Emocje. A o to
chodzi.
ech...jak ślicznie:) życzę aby te dwie dusze zlały się
w jedną:)
Wiersz napawa nadzieją. Może moja zagubiona dusza też
wpadnie na kogoś... Bardzo dobry wiersz.