Przyjaciele

Idę przez życie z podniesionym czołem.
Wykuwam swój los z wielkim mozołem,
Na mej drodze przeszkód ktoś zostawił nie mało.
Lecz brnę wbrew wszystkiemu do przodu śmiało.

Pod górę jak Syzyf wturlam swój głaz.
Po drodze złych doradców spotkałem nie raz.
Zazdrość, fałsz , nienawiść to ich cechowało.
Ze są moimi przyjaciółmi tak mi się wydawało.

Lecz na oczy w końcu przejrzałem.
Prosto w twarz ich kłamstwa wyśmiałem.
Odrzuciłem ich przyjaźń fałszywą
Teraz cieszę się przyjaźnią prawdziwą

Wśród garstki przyjaciół, którzy pozostali.
Są sami prawdziwi, zawsze przy mnie stali.
Na nich polegać mogę o każdej porze.
I każdy, z nich na mnie zawsze liczyć może

autor

sirk27

Dodano: 2006-05-19 00:26:46

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie