Przyślij mi siebie
Przyślij mi siebie całą
tak piękną i wspaniałą
najszybciej jak potrafisz!
Znasz drogę - trafisz,
wszak serce me wciąż czeka,
mimo że czas ucieka
i czas nasz podle kradnie,
lecz któż to dzisiaj zgadnie,
ile nam go zostało:
czy dużo, czy też mało?
Nieważne, ile będzie,
chcę z Tobą spędzać wszędzie
najkrótszą nawet chwilę,
bo wiem, że będzie mile,
cudownie i radośnie!
I zaśpiewamy wiośnie,
dziękując gromko za to,
że po niej nasze lato!
Nie damy się jesieni,
zima nas w lód nie zmieni!
I cieszyć się będziemy,
że razem wciąż idziemy,
trzymając się za ręce
- czegóż nam trzeba więcej?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.