Przysmak kanibala

Czarny kanibal spośród trylionów ludzi,
Wybrał ją, lecz nie chciał się z myślą budzić
Że jej posmakował, poczuł jej krew
Która spływała jak po śmiertelnikach gniew

Myślami przestępczymi penetrował ją w każdym calu
Obłudny diabeł powiadał: „Mi ją ofiaruj”
Odezwała się także ta anielska strona
„Nie możesz, przecież ona jest cukrem solona”

Przez zamknięte oczy widział ofiarę bladą
Z własnych ust perłowych traconą
Zadurzył się w niej po czubek głowy w tej chwili
Kanibal i ona życiem się karmili

Pragnął trzymać przy swej piersi jej wyrwane serce
Lecz wziął tylko duszę wieczną w ręce
Wyłonił ją ze swych anielskich oczu
Głodu innych przy niej nie poczuł

autor

mazolka

Napisany: 2009-04-14 Dodano: 2009-04-15 16:46:48

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie