W pułapce powinności

piasek to szkło a szkło to piasek

dlaczego nikt nie ostrzegł
że znalezienie choć kilku powiązanych ze sobą linii
w tej mozaice uczuć będzie prawie niemożliwe

nim wtopiłam swe usta w watę cukrową
byłam już całkiem różowa i miekka
lepka
słodko lepko

podstawy moich doznań
to wszystko wciąż maluje rozkosz między tym i tamtym
i staję się na nowo
swobodnie falującym
obrazem choć przez chwilę

bo coś się burzy odwraca
protestuje
lecz ja nie mam nic przciwko protestom
deszczowa pogoda jest piękna
piękny niezmącony pierwiastek ducha we mnie
i absolutna samotność
w ciągłych zmaganiach z twoim snem
każdym najmniejszym mgnienieniem świadomości
że wciąż jestem w nim

autor

N!KA

Dodano: 2012-09-21 17:47:51

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie