Pustynny kwiat...
Na pustyni uczuć kwiaty zakwitały
tworząc oazę spokoju duszę ochładzały
pięknem swym uroki roztaczały
o marzeniach zapomnieć nie dały
Suchy piach pokryła zielenią soczystą
dajac sercu czułość tak bliską
czerpałeś wodę z miejsca czarownego
piłeś jak nektar bogów dla zakochanego
Przecież tak ci smakowało
odeszłeś bo było Ci mało
autor
Lwiczka
Dodano: 2007-09-01 06:36:50
Ten wiersz przeczytano 429 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
"Na pustyni uczuć kwiaty zakwitały" i było tak
pięknie, póki nie odszedł.. To nie wina kwiatów, ani
soczystej trawy, ani źródła wody... po prostu- tak
bywa. Wiersz wzięty prosto z życia kobiety.
kwiat nektaru nie skąpił , a on tak postąpił, nie
pszczółek z niego tylko zwyczajny truteń.