Pytam, dlaczego…

W samotnych chwilach
Gdzieś, między spokojem a szaleństwem
W pustej szklance mieszam
Prawdę z kłamstwem

Myśli, jak krople deszczu
Na tle wody rodzą się
Lecz jedna, drugą niszczy
Niekiedy jednak ułożą się w czystej harmonii
Rodząc najcenniejsze słowa

Gdzieś na pustyni, zagubiłem się
W ciemnościach szukam bramy
Bramy, przy której mógłbym klęknąć
I prosić byś swą twarz mi ukazał

Siedzę w cienia kącie
Myślami pokój okrążając nie raz
I jak więzień szukam wyjścia
Lecz nie widzę drzwi

Pytam, czemuś mnie Panie, opuścił
Czemu w tej ciężkiej chwili
Nie wyciągnąłeś do mnie swej ręki

Nie prosiłem, cię o góry złote nigdy
Od siebie mało dawałem, wiem
Ale zawsze twe słowo
Starałem się przestrzegać
I nie jestem złym człowiekiem
W porównaniu do innych

I czemu tak jest
Kto zerwał jabłko
Zostanie mu skradzione
Choć tyle jabłek wciąż jest na drzewie
Dlatego, że tak po porostu tak jest łatwiej

Co noc, wpatruje się w gwiazdy i nic nie widzę
Milczą w blasku, ludzkich marzeń
Czy wierzyć mam, w przeznaczenie
Czy sens ma moje cierpienie
Chmury, nie układają się w znaki
Wszystko, tak tajemnicą odziane

Pytam czemuś mnie Panie, opuścił
Czemu w tej ciężkiej chwili
Nie wyciągnąłeś do mnie swej ręki

autor

Fenderpol

Dodano: 2008-12-16 13:47:15

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie