Pytanie zawieszone

dla P.

ile jeszcze cierpliwości trzeba,
byś oddał mi tamtego mężczyznę,
który mnie kochał?
nadzieja przysypana codzienną bezsilnością
coraz słabiej się tli....
choć niezmiennie...
spojrzenie w przyszłość
nic już nie niesie ze sobą...
bo tam jest tylko nicość...
choć chcę wierzyć, że to tylko zła fatamorgana
i gdy mgła opadnie
zalśni cudownie
to, co kiedyś było prawdziwe i ważne...

skrzydła pogniecione coraz bardziej
czy da się jeszcze rozprasować?

uwierz w nas od nowa.....nie staraj się, tylko to po prostu zrób...

autor

KateSh

Napisany: 2008-06-03 Dodano: 2008-06-03 11:11:39

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie