Quo vadis

Kiedyś życie zapytało mnie: quo vadis? A ja mu odpowiedziałam: Per aspera, Domine.

Wtargnęła w moje życie
pewnego okropnego poranka.
Spotkałam ją w autobusie,
który uciekł mi jak szansa.
Rozmawiała z jakimś chłopakiem
o jakiejś Wandzie...nie wiem...
Zastanowiłam się potem- dlaczego?
dlaczego życie przytłoczyło mnie
chociaż ten ranek był taki
jak tysiąc innych?

Liście spadały pod moje nogi
a ja szłam ze wzrokiem wlepionym w chodnik.
Byłam zmuszona pożegnać ciebie,
choć wewnątrz mej duszy
była okropna, przerażająca cisza.
To ostatni z tych, których będzie wiele,
z rozsypanych po kątach w moim pokoju.

Już cię nie kocham...

autor

Gwiazdeczka

Dodano: 2008-11-03 18:27:20

Ten wiersz przeczytano 671 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie