Rachunek sumienia...

Jak spod Ziemi się zjawiłeś.... W świat poezji zagoniłeś Piękną prozą zachwyciłeś Do łez szczęścia doprowadziłeś Gdy w ramy wiersza mą osobę osadziłeś A później...na beju wystawiłeś ....i mnie do wczorajszego postu zmusiłeś....

Oskarżam Ciebie o me cierpienie...
Smutek i pech

Oskarżam Ciebie o me cierpienie...
Palący bezdech i wizji kres

Oskarżam Ciebie o me cierpienie...
Totalny marazm i srogi gniew

Oskarżam Ciebie o me cierpienie...
Brak wiary w siebie, szyderczy śmiech

Oskarżam Ciebie o me cierpienie...
Dławiące gardło i gorycz łez

Oskarżam Ciebie o me cierpienie...
Dziwną empatię i duszy śmierć

Oskarżam Ciebie o me cierpienie...
Pesymistyczne spojrzenie, obawę o jutro i straszny lęk

Oskarżam Ciebie.......
A może.....siebie ... o głupią zazdrość i egoizmu sieć

Oskarżam SIEBIE o ...pomówienie
... brak wrażliwości,
...zwątpienie
... zagubienie...
...egoizm i blef

(cdn. ....)

autor

amelia_999

Napisany: 2007-03-29 Dodano: 2007-03-29 21:01:02

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie