Radzę sobie
zostaliśmy sam na sam
każdy z własną samotnością
z tym że ty swoją przeklinasz
a ja witam ją z radością
nie pisz do mnie
tu gdzie jestem
nie dochodzą wiadomości
co bez polskich znaków pragną
wryć się do podświadomości
czasem w wannie pająk czyha
z odnóżami tak długimi
że nieważne jak daleko
zawsze mógł dosięgnąć nimi
czy zza łóżka
czy zza szafy
lat dziecięcych był potworem
dziś męczeńską śmiercią zginął
spływając w wannie otworem
radzę sobie
całkiem sama
walczę z życia potworami
co się jawią nieustannie
pod różnymi postaciami
czasem zwalczam je uśmiechem
czasem przełykiem je spuszczam
radzę sobie mamusiu
tak przynajmniej przypuszczam
autor
nieistotny dysonans...
Dodano: 2012-04-03 20:36:08
Ten wiersz przeczytano 599 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
niesamowity list, bardzo poruszający...
zwabił mnie Twoj nick jak z mej ukochanej piosenki
"ja w twoich ramionach- nieistotny dysonans, deszcz
szcęścia strzał nad przepaścią..." :) a przy okazji
odkryłam, że piszesz ciekawie, poczytam dalej...
pozdrawiam
Tak, samotność może być też budująca, mniej bolesna i
dawać nam pewnien rodzaj "komfortu"... świetnie
ujęte...
Pozdrawiam
Najważniejsze jest aby odnaleźć się w swojej
samotności i zmienić ją w pozytywny odzew. :)
Skoro bardziej się cierpi będąc z kimś to faktycznie
komfortem psychicznym staje się samotność, która też
boli, ale mniej. Piękny wiersz... pozdrawiam :) +
...trzymaj się i uważaj na pajęcze sieci...