Refleksja czasu przeszłego

Snuję refleksje na temat tego co robiłem,
Co poczyniłem, i jak zawiniłem.
Przyszedł czas, w którym muszę zrobić
Rachunek sumienia. Czas, w którym muszę być.
Nie mogę przestać nawet na chwile istnieć.
Nie mogę myśli spokojnej mieć.
Nie chce cofać czasu,
Ale chciałbym zatrzymać go.
Pomyśleć na spokojnie, a nie pochopnie.
Nie mogę wyjść z chorego lasu.
Nie mogę ogarnąć tego
Co siedzi w mojej głowie.
To co było, to jakieś chore coś.
To nie pozwala wyjść z tego, trzyma mnie ktoś.
Czemu nie można nawet na chwilę przestać myśleć.
Tylko iść do przodu ale już nie myśleć.
W moich pozawijanych wężach myśli.
Sam się zgubiłem, sam już się wiele razy pomyliłem.
Zawsze na rozstaju dróg.
Nie starcza mi już nóg.
Zawsze nie ta droga, zawsze potem wracam,
Do początku i znów mylę się, sam się zatracam.
Jak tu wyjść na prostą?
Kiedy za dużo myślę i wariuję już.
To wszystko zmienia się i psuje.
Nie ma jak tego potem naprawiać. Mało kogo to interesuje.
Czasem myślę, że do prostej drogi jest mi tuż tuż.
A ona i tak okazuje się drogą krzyżową, krętą.
To wszystko interesuje tylko dwie osoby.
Mnie i Ciebie. Nie do końca odległe sobie osoby.
Nie do końca bliskie,
Ale zawsze chcące podobnie, dobrze żyć.
Nie chce by te słowa były niskie.
Chorych myśli musimy końcem być

autor

Hamer

Dodano: 2005-04-20 19:12:54

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie