repryza

Wysokie progi jak dla mnie.
Twoje wiersze to poezja, do której muszę jeszcze
dorosnąć.
Jest głęboka, filozoficzna... z innego wymiaru.

Pozdrawiam Wielkiego Wilka serdecznie. :)

Ooo, pięknie! Na pograniczu ekfrazy :)

Ciekawy obraz stworzony przez plastyka
wiersz zatrzymuje refleksją
Miłego popołudnia:)

Tak właśnie tworzy się dzieła.
Początek zawsze jest niepozorny, a potem wszystko
rozwija się zachwycając duszę.
Pozdrawiam
Marek

Nietuzinkowo, wspaniale warto się zatrzymać,
pozdrawiam jesiennymi astrami :)

Ten pędzel był bardzo delikatny, ale jakże efektowny
;)
Mam też trochę durnowate skojarzenia, o których nie
będę pisać, bo zepsuję.
Pozdrawiam :)

Wspaniały, bardzo intrygujęcy wiersz.
Kiedy się tworzy dzieło jesteśmy poza wymiarem
rzeczywistości, w jakimś innym wymiarze przebywamy
Pozdrawiam serdecznie :)

wenie bardzo się podoba świetny wiersz
i klip, który wysłuchała w skupieniu :)+

Czyli tworząc wiersze też jesteśmy z trzeciego
wymiaru;)
Zawsze podejrzewałam u siebie (nie)-(nad)-ziemską
siłę:) i nie nie anielską, raczej UFO ;):)

Wiersz świetny:)*

Kapitalny wiersz, tym razem mnie brakuje słów - czytam
go zachłannie wraz z tym, co napisali znamienici
Przedmówcy. Kłaniam się nisko wspaniałemu Autorowi i
niezwykłemu wierszowi, z serdecznymi pozdrowieniami
:-)

Jak ekspozycja Sonaty Księżycowej brzmiałby powtarzana
w każdym z wyższych wymiarów? Znakomity tytuł i
znakomity wiersz.

Wysoko...,
ale ze zrozumieniem,
z uznaniem,
pozdrawiam serdecznie:)

Chociaż żyjemy w trzech wymiarach przestrzennych
trudno nam wyobrazić sobie trójwymiarowe przestrzenie
nieeuklidesowe, a co dopiero więcej... Nigdy nie
umiałam wytłumaczyć dosięgania przestrzennego wymiaru
"nadludzkiego" - aż opowiedziałeś mi o istocie
dwuwymiarowej, która nie zna 3D, chociaż trójwymiar
wyczuwa... W mistrzowski sposób zawarłeś swoją
koncepcję w tym nadzwyczajnym wierszu. Jak wygląda i
w jakiej przestrzeni żyje artysta, który nas maluje?
Asocjacje z da Vincim i Giocondą nasycają przekaz
dodatkowo "wejrzeniem głębi", jakby ledwo słyszalną
sonatą złudzenia i nieoczywistości perspektyw. Wszak
Mona Lisa uśmiecha się tylko wtedy, gdy odpowiednio na
nią patrzymy... I tylko z lotu ptaka możemy zrozumieć
fenomen jej przestrzeni. A muzyczny tytuł - zachwyca.


Pokochałam ten wiersz jako jeden z najpiękniejszych,
jakie czytałam w życiu. Znajdzie się on na początku
mojej książki, wraz z Twoją opowieścią. Dziękuję.
Pozdrawiam ciepło, Patryku :)

Niesamowity wiersz, zatrzymuje na dłużej.

Świetny, intrygujący wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)