Requiem dla słabości

W niebiesko-fioletowym świetle
Oddycham gorzką nikotyną
Zatracam umysł bezskutecznie
Obarczając szklankę winą

Barman, proszę Ból raz jeszcze
Noc dopiero taka młoda
Wydam swe sumienie wreszcie
Chcę zaschnięty gniew zeskrobać

Czarne oczy mnie szkicują
Na kartce twojego umysłu
Pewnie chciałyby mnie ująć
W nieprzyzwoity cudzysłów

W tym zimnym świetle neonu
Nie wyglądasz tak koszmarnie
Moglibyśmy pójść do domu
Zagrać w szachy najzwyczajniej

Ale nie chcę cię uśmiercić
Wspomnieniami mego błędu
Księżyc taje od miesięcy
Więc nie będzie happy endu

Będę wdychać dzikie róże
I zapijać wszystko bólem
Aż zmorzy mnie sen przy barze
Sen pełen wiosennych ulew

Grzane wino mnie zgubiło
I smutek tamtego wieczora
Cienie tutaj się nie mylą
Wracać donikąd już pora

autor

niebieskasalamandra

Dodano: 2012-03-14 22:59:33

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie