Rezolucja karłów

Odpowiedź na rezolucję brukselskiego karła

Z wybitym na czole piętnem Kaina

Stanął przed światem moralny karzeł

Bo prezentacji wybiła godzina.


Nie uznaje on wiedzy i ludzkiej nauki,

Wszystko płyciutkie i powierzchowne,

Według liberalnej żyje on sztuki

Za to ubranie ma modne - szyte szykownie.


Wśród swego brzucha życie mu wzlata

Jest jego bóstwem i świata sensem.

I chociaż nauka ustala niezbicie

W której to chwili człowiek ma życie

On dla nauki ma tylko wzgardę !

Znamię Kaina na czole mu świeci

Znamię Kaina ma za latarnię

Bez trudu w aborcie morduje dzieci,

Twierdząc, że jest mądry i postępowy,

Tak twierdzi twardo, twierdzi niezbicie

Lecz nie ma tożsamości prawdy i dobra

Lecz obiektywnie narusza prawo - prawo do życia.

Porzucił szczyty swego istnienia -

Bóg w jego życiu jest nieobecny,

Utracił on ogień z bożego płomienia

Bo choć postępowym się zwykle ogłasza

Dominuje w nim pustka i chciwość,

Posiadł w swej duszy wnętrzności Judasza

Co jest wybitnym szczytem podłości.

Tylko interes - tu absurd sam siebie pochłania

Przekroczył ów człowiek granice i wszedł do nicości.


Człowiek upadły, mówi ,że ma prawo

Lecz jego ustalenia zwane ustawami

O ile pomijają prawo wieczne ducha

Nigdy nie możemy nazwać ich prawami

Ponieważ praw odwiecznych człowiek w nich nie słucha

I są przejawem jego nędzy ducha.


W cieniu diabelskich nietoperza skrzydeł

Odczłowieczona moc człowieczego ducha

Pogrąża się powoli w najciemniejszą noc wszechświata

Nikczemnik straszydeł co bezwiednie upadł

Jak krew w czeluściach od wieków zarania

Zbrodnią przerosła wulkanem wybucha.

W wieczystej tej nocy wszechświata dla karła

- nie będzie świtania.

autor

Agamemnon

Dodano: 2008-12-14 00:13:40

Ten wiersz przeczytano 1164 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie