Rodzinaaa
Jesteśmy antagonistami
Jesteśmy dla siebie
wszystkim
Kto ma znaczyć dla
nas więcej, niż my
sami?
Kogo nasze po cichu
wydawane judaszowe
srebrniki
mieszają bezczelnie
z błotem?
Gotowi oddać
za siebie
ostatnie tchnienie
Wrzeszczący: "po moim
trupie, cwaniaku!"
Rodzeństwo,
skorumpowana twierdza.
Małżonkowie,
dno i kilkaset
metrów mułu.
Babcia i dziadek,
dowody na to że
Jezus istniał.
Paląc za sobą
mosty dbajmy
by każda rodzinna więź
była czymś nad
wyraz nieocenionym.
autor
Kerrey
Dodano: 2010-02-14 19:22:34
Ten wiersz przeczytano 737 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Zawiało smutkiem, to dobra życiowa prawda, nie palcie
mostów, pozdrawiam:)
Nie pale nigdy mostow, raczej probuje budowac nowe.
Wiersz mnie wzruszyl.
a najlepiej tych mostów nie palić.
Tak często wygląda rodzina,ale od babci i dziadka w
dół do końca to jest to najważniejsze wyzwanie-o tej
właśnie części się zapomina najczęściej i jakże często
zanikają więzi rodzinne...wiersz w całości bardzo
ciekawy...powodzenia
.....taaaaaaaaa......
ciekawy wiersz pozdrawiam