Róża

Pewien piękny książę spotkał kiedyś różę,
Rzekł jej "Kochana, wspólną przyszłość nam wróżę"
Zabrał ją do zamku z pięknymi komnatami
i przysiągł, że wielbić ją będzie latami.
Mówił piękne słowa o czułej miłości
Bez uraz, bez żalów i złośliwości.
Obiecał, że kochać będzie z serce całego
wedle uczucia stałego i niezmiennego.
Więc, by mieć ją wyłącznie dla siebie
zamknął ją pod kloszem. Nie w gniewie,
lecz w przypływie namiętności. Lecz zapomniał
bądź też nikt mu o tym wcześniej nie wspomniał,
by podlewać różę,wystawić na powietrze, słońce.
By nie zwiędła, sczerniała. Opuściła smętnie końce
swoich płatków. Książę ciesząc się obecnością
róży, nie zauważył, że dla niej codziennością
było powolne umieranie, mimo miłości obiecanej.
Bo po cóż piękna książęca miłość róży niepodlewanej?

autor

shiverin

Dodano: 2011-06-28 08:50:06

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie