Róża i łzy
róż bukiet wrzucę do studni
wypełnionej słonymi łzami
szczelnie zamknę jej wieko
pożegnam się kwiatami
wpierw wrzucę tę czerwoną
co była bukietu ozdobą
choć to ta najpiękniejsza
łzy jej zatrzymać nie mogą
lecz zanim martwa opadnie
na zimnym grobu dnie
przytulę zabiorę płomień
by żył w każdym mym śnie
niech kwitnie w serca wazonie
i wiecznym wspomnieniem płonie
w nim płomienia róży czerwonej
nie ugaszą łzy najbardziej słone
autor
aanka
Dodano: 2008-11-05 09:47:31
Ten wiersz przeczytano 783 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Bardzo albo jeszcze bardziej melancholijny. Smutek i
obietnica wiecznego pamiętania... :)
dobry wiersz, tylko skoro ta róża tak piękna i
wartościowa to po cóż ją wrzucać do studni pełnej łez
lepiej ją pieśćić uśmiechem
bardzo wzruszajacy wiersz...
lecz i najgłębsza studnia nie zatopi smutku jaki jest
w tym wierszu....
Bardzo wzruszające. Róża to miłość, ale też kolce.
róże...miłość...pożegnanie i łzy...ale może i odrobina
nadziei...bardzo ładny wiersz.
Ze studni nic i z róż. Proszę, nie placz juz.
ślicznie i wzruszająco..gra metafor
Piękny wiersz, oddałaś w nim siebie...dzielisz się
smutkiem i szczęściem...
Piękny czerwony płomień przechowujemy w sercu do końca
i nic nie ugasi tego wspomnienia,ładny wiersz.
Tak, najpiękniejsze kwiaty chowamy w sercu, tam dłużej
są świeże.
Przeczytałem z wielka przyjemnością.Taki dojrzały
treścia i madry w przesłaniu.No , no- piękna poezja.
Ciekawy obraz niecałkowitego pożegnania się z
miłością:"niech kwitnie w serca wazonie/ i wiecznym
wspomnieniem płonie".
Piękne metafory, róże miłości w studni pamięci...
Podobaja mi sie Twoje smutne roze. Nie wiem dlaczego,
ale przyszla mi do glowy smutna milosna piesn.