(ro)zbierałeś orzechy po włosku

wieczór był mocno włoski od zbieranych w ogrodzie
orzechów. aż po brzegi. potem trzaskały głośno
(łatwo się zdejmowało białe, cienkie koszulki)

nie było w nich goryczy. i w nas nie było jeszcze
rdzawych zacieków, z lewej, śladów po hamowaniu
odruchów - miękkich, ciepłych (czas uczy nas cynizmu?)
wtedy wzruszały dźwięki i santo california,
deszczu o szyby, wiatru. wpół sosnowego blatu

muśnięcie, dłonie, usta. upadło kilka łupin,
biała koszulka, szeptem, spływała po ramionach,
mówiłeś "pachniesz niebem". jak orzechowe cząstki

nie było w nich goryczy. i w nas nie było jeszcze
zdolności przeczuwania, że obiecane "jutro"
zostanie w poczekalni, odpłyną gdzieś perony.
każdej jesieni wracasz koszem pełnym orzechów,
wonią ziemi, ogrodu. i toczysz się po stole

i toczysz się przez palce

i santo california ;) http://www.youtube.com/watch?v=zzPahlqT4JI&feature=rel ated

autor

zorianna

Napisany: 2009-10-05 Dodano: 2009-10-09 14:09:47

Ten wiersz przeczytano 1398 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie