rozdarte serca
zbieram jesienne liście
przywołując szeptem
w płonącym ogniu
niszcząc gaszący strach
w cieniu mróz dotyka ust
odkrywając łzy w blasku księżyca
w burzy wiatru
zatopione w świecy iskry
poszukają ciszy
usta nieubłaganie
bez śladu
chłodem spojrzeń
trzymają za dłonie
rozdarte serca
Komentarze (12)
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Andrew ładnie napisałeś:)
Eliza beth masz rację
Mariat tak
@ krystek nie dziękuje
Jorg wolf masz rację
Larisa dziękuje
Anna dziękuje
Anna tak
Andreas tak jest
Al ona dziękuje
Pozdrawiam serdecznie:)
Ślicznie klimatycznie.
Ponoć najwięcej poezji jest w smutku...
jakoś tak smutno
klimatycznie
Poetycko o złamanym sercu...
Jednak nadzieja jeszcze cichutko się tli...
Piękna liryka!
Serdeczności przesyłam
Smutek zagląda do oczu kryjąc się w mroku
rzeczywistości.Pozdrawiam +
Niech spełnią się Twoje oczekwania. Pozdrawiam
serdecznie, spokojnej nocki:)
Smutek, ból i stanie na rozdrożu.
Nadzieje przybierają piękne akcenty.
Pozdrawiam ślicznie ;-)
...
nie potrafię odczytać twoich myśli
coś chcą przekazać
błądzę w domysłach
nieśmiałe marzenia
torują sobie drogę
...
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego wieczoru