Rozmowa z Panem

Posyp stół brokatem,
nałóż pełną miskę
surowego szczęścia.
Poproszę o dużą łyżkę.

Wino w różowej barwie
pasuje do nowych okularów.
Usiądź blisko mnie,
nie dam ci uciec znów.

Miło z tobą pogawędzić
o gorszych czasach.
Czy możesz je odmienić?
Uczynisz to w mych snach.

Boże, możesz zrobić to teraz?
Widzę siebie oczami miłości.
Moje ściśnięte serce się otwiera.
Wewnętrzne dziecko doznaje czułości.

Przytulasz mnie z troską, Panie.
Łzy płyną po pobrużdżonych policzkach.
Czas na pasję, ukrytą głęboko na dnie.
Niezastąpioną w życiowych potyczkach.

Dziękuję za twe dary, wykute z cierpienia.

autor

Ewa27

Napisany: 2016-03-12 Dodano: 2016-03-12 23:43:46

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie