Rozwidlenie
Nie czuję się sobą
płacz na nic się tu zda
szukam,wciąż szukam
pośród tysiąca dróg na rozdrożach
nie wiem którą iść
Gdyby przestać dbać o zasady
popłynąć z nurtem serca
Rozum nakazuje podążać za logiką
Na końcu ścieżki czeka spełnienie
Na drugiej miłość
Na innej doczesność
Wiją się one pośród myśli dziesiątek
A ja stoję na rozwidleniu
autor
lollipop121
Dodano: 2016-11-23 14:42:21
Ten wiersz przeczytano 493 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Trzeba poszukać takiej drogi na końcu której jest
miłość, bo przy niej i doczesność jest do zniesienia i
spełnienie pewne. Zaskoczyłaś mnie tymi literówkami w
ósmym i dziewiątym wersie. Miłego wieczoru:)
pora się zdecydować; posłuchać serca, czy rozumu
Ładny wiersz pozdrawiam
W życiu, także w całym świecie jest wiele rozwidleń,
ważne by iść tam, gdzie powinno się, ważne, by nasze
wybory były właściwe i w miarę możliwości nie na
ślepo.