rzeka....

powiedz mi dlaczego?

Patrzę dziś w Twoje oczy,
na fotografi.
Nie ma w nich tych
iskierek nie ma.
Moja pamięć jest
jak wierna rzeka.
Płynie szybko,
zmieniając nurt
a ja z nią.
Czemu tak gnam,
nie wiem ,
może gonię te chwile,
które już mineły
popłyneły w dal.
Nie dogonię tego
co było wiem.
Lecz ja muszę tak
razem z rzeką płynąć
do jej ujścia.
Jej brzeg stromy
kaleczy moje
serce.
Chwytam dłońmi
konary drzew,
lecz tylko ranię je.
Ale płynę- jak dlugo się da.

bogdan........

autor

sarenk@

Napisany: 2005-11-27 Dodano: 2005-11-28 18:02:06

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie