samotność

Ręce oderwane
od całości
Rozbite okulary-oczy
niewidzące

Serce z zapałek
ułożone na stoliku

I ONA
W pięknie swym
ordynarna,okrutna
SAMOTNOŚĆ

Skazywała Cię na długie
godziny oczekiwania
na coś
co nigy nie zapukało
nigdy nie miało przyjść

Śmiała się z Ciebie
i drwiła
upajając ogromem swej
podłości

Oddawała Ci się
każdej nocy
w każdej dnia minucie

Przyjmowałeś to wszystko
w milczeniu

I czasem tylko
obłąkany z nadmiaru
rozkoszy

W chwilach szczęścia
które bolało
aż do granic rządzy

Krzyczałeś
by wyniosła się
i nie wracała już nigdy

Groziłeś
że jak tego nie zrobi
zabijesz Ją

A największy absurd
tkwił w tym
że
Kochałeś Ją
mimo wszystko

autor

halka39

Napisany: 2007-02-11 Dodano: 2007-03-10 19:53:52

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie