Samotność

Rodzino kochana piszę ten list ze łzami w oczach

Siedzę w kącie sam
jak pustelnik zamknięty w sobie
siedzę i myślę co dalej będzie.

Bliscy memu sercu lecz
nie bliski ja dla nich
co pomoc obiecali
wszyscy się poodwracali
a tak przyrzekali.

Widzę że nie mogę
liczyć na nikogo
nawet na moją rodzinę
jestem sam jak palec
skaleczony którego nikt
nie opatrzy.

Przez to czasem ciągnie
mnie w przeszłość
w ten kolorowy
wirujący świat

Jednak myślę że dam radę
i się nie poddam.

Tak mi dopomóż
Bóg.

....pomagajcie odtrąconym....

autor

AA.0%OD20.10.05.

Napisany: 2005-11-10 Dodano: 2005-11-10 14:17:33

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie