Samotność
Stoję
Na krańcu świata
Sama
Pustka dookoła
Płaczę
Choć suche są me oczy
Cierpię
Choć uśmiech mam na twarzy
Wszystko, co widzę
To wszechobecna pustka
Ogarnia mnie
Zdaje się trzymać mocno
W swych ramionach
Lecz Samotność mi została
Ma przyjaciółka jedyna
I choć pustka dookoła
Ona trwa u mego boku
Niezwyciężona
fargo 17
autor
fargo17
Dodano: 2010-10-13 21:50:23
Ten wiersz przeczytano 481 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Bo może, to prawda, że przyjaciół poznaje się w
biedzie. Trzeba ich polubić chociaż wydją się
utrapieniem. Powodzenia