Samotny wśród ludzi
Kiedy idę tak ulicą,
od dzieciństwa zwaną moją.
Patrząc na te nowe domy,
czuję jakoś się nieswojo.
Jacyś ludzie na chodniku,
gdzieś w pośpiechu przemykają.
Jestem teraz tutaj obcy,
ja ich nie znam, mnie nie znają.
Nieraz tylko pies sąsiada,
szczeknie do mnie za parkanem.
On stanowi tu wyjątek,
chcąc ze starszym gadać panem.
By podtrzymać tą znajomość,
coś tam rzucę mu dla smaku.
Ciepłym słowem zachęcając,
jedz i rośnij nieboraku.
Warto było żyć tak długo?
Nieraz ktoś zapyta z boku.
Twe pragnienia się spełniły?
Osiągnąłeś święty spokój?
Widać jestem wciąż potrzebny.
Jakie Boga są zamiary?
Tego nie wiem, nie rozmyślam,
jestem na to już za stary...
Komentarze (44)
"Widać jestem wciąż potrzebny" - piękne i bezcenne,
tak jesteś potrzebny, z podobaniem od tytułu po
puentę, pozdrawiam serdecznie.
Taka samotność jest najgorsza, niby mamy obok ludzi
ale jesteśmy sami...
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj.:)
Bywa tak, że nawet w tłumie ludzi, czujemy się,
samotni. Bardzo dobrze i ciekawie, oddany stan ducha,
podmiotu lirycznego.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Jak coś to zapraszam, pójdziemy na piwko.
:))))
Pozdrawiam Andrzeju
;)
Najważniejsze, że podmiot liryczny wciąż czuje się
potrzebny :)
Pozdrowienia dla niego i dla autora :)
Andrzeju, skoro nadal istniejemy widać, że jesteśmy
jeszcze tu potrzebni na tym podole. Też co raz mniej
krewnych, sąsiadów mam wokół, ale cieszmy się każdą
daną nam chwilą. Dużo zdrówka, serdeczności ze Śląska
:)
Bardzo wyrazisty i poruszający wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
Piękny, poruszający wiersz Jakoś tak smutkiem powiało
:(
Stare mniejsca tak jak ludzie się zmieniają Nie
jestesmy wstanie zatrzymać i wskrzesić przszłości
Cieszmy się życiem :)
Wzruszająca melancholia. Można być samotnym w tłumie
ludzi. Samotność to choroba 22-go wieku, skracająca
życie. Ludzie żyją koło siebie, izolują się od innych.
Ze smutkiem, ale i z przyjemnością przeczytałem
Andrzeju. Dobrej nocy Tobie życzę.
Jakie Boga zamiary - tego nie nam wiedzieć, zapisane
jest niebiesiech - a nam tylko grzecznie i cicho
siedzieć.
Oj, jak smutno się zrobiło. Dobry wiersz - jednak
myślę, że warto zadawać sobie podobne pytania, na to
chyba nie jest się za starym.
Pozdrawiam serdecznie.
No taka jest prawda że samotność może towarzyszyć
wszystkim, nawet gdy wokół tłumy ludzi...pozdrawiam
ciepło.
Piękny, rytmiczny wiersz. Wszyscy czasami czujemy się
samotni. Pozdrawiam.
Refleksyjny, dobry, życiowy wiersz.
Pozdrawiam serdecznie Andrzeju,
na szczęśliwy dzień:)))
Ciekawy przekaz, w dobrym wykonaniu . Pozdrawiam ;-)