Samych siebie
dziękuję za komentarze
to jak pukanie
w zamgloną szybę
żyję trzymam się
obłoku i parapetu
wiary i serca
może nie w modlitwie
ale w nadziei
na coś lepszego
może spotkamy się kiedyś
roześmiani przy kawie
wolni od samych siebie
autor
kamień
Dodano: 2023-03-25 12:49:19
Ten wiersz przeczytano 330 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Ujmujaca melancholia:)
Może spotkamy się kiedyś, roześmiani przy kawie, wolni
od samych siebie...
Jeszcze raz serdecznie Cię pozdrawiam Poeto z bardzo
wrażliwą duszą i z gołębim sercem.
Przesyłam Ci szczery uśmiech i dużo, dużo ciepła
:)))))))
Może się spotkamy...) szykuje się spotkanie z poezją 8
września, więcej informacji u Haliny53 ;)
Człowiek sam z siebie jest słaby, ale wiara czyni cuda
i nie jest to wyświechtana formułka. Trzeba wierzyć,
że nadejdzie lepszy czas, ale też trzeba wierzyć w
siebie...
Sami się ograniczamy, żyjemy za szybą, uciekamy od
życia..., a życie jest tu i teraz.
Nie można uwolnić się od samego siebie, ale z
uśmiechem wypić kawę, można zawsze...
Świetny, melancholijny wiersz!
I bardzo dobra puenta.
Serdecznie Cię pozdrawiam
Ładnie, zamyślił wiersz i zatrzymał melancholią.
Pozdrawiam serdecznie :)
Kocham kawę, zatem czemu nie,
a uwolnić się od samych siebie, chyba dość awykonalne
zadanie, msz...
Dobrego dnia życzę kamyczku :)
może się spotkamy.
:))Gdybym piła kawę to chętnie;) może herbatka:);)
Bardzo przyjemny wiersz chociaż melancholijny, jakby
wyczuwało się smutek...
Skoro dziękujesz zostawiam plus i komentarz;)