sceny na kanwie z prześcieradła

Interesujący, refleksyjny wiersz, pozdrawiam
serdecznie :)

I tak szarpiemy, a w środku dziura,
jedynym wierszem, nikt nic nie wskóra.
Pozdrawiam Elu,Miłej soboty.

Tak, masz rację, teraz jest OK. :)

Ddałam myślnik po /wypełnia się/ - chyba był
potrzebny.
Raaz jeszcze dziękuje, Jelonku.

Jeszcze raz Jelonku - (cuda wstrzymywały oddech) - tu
peelka-dziecko odzyskiwała oddech - budziła sie pod
tlenem i mimo że juz była prognoza, że... stal sie
cud i wciąż jednak oddycha. - Takie tu znaczenie,
autointerpretacja.

Tak @grusz-elo, rozumiem Twoją intencję z tym
"wypełnia się", zatem może tak: "... w przestrzeni/
wypełnia się..." :) Pozdrawiam :)

jelonku - /wypełnia się/ - to /się/ jest bardzo ważne
- dodaje pewne znaczenie (znaczące).
Szrogęś się do woli, jest to bardzo mile widziane.
Tekst gorący - sprzed chwili, nie wykluczone, że cos
pozmieniam, ale /się/ musi pozostać, by nie zabrać
jednej z warstw "prześcieradła", która dla mnie
istotna.
Pozdrawiam, przy ewentualnej korekcie wezme pod uwage
Twoje wskazówki.

Bardzo dobre, ale pierwszą i drugą strofkę czytam tak:


pomiędzy mną a tobą przestrzeń
wypełnia
dzieciństwo(silna potrzeba tlenu
i cuda które wstrzymywały oddech)

pomiędzy nami ludzie
babcia i wiersze z rękawa
ojciec z krzyżówką i rozwiązaniami
(hasła na pamięć - one - takie łatwe)

[Ostatnie dwa wersy drugiej strofy jak u Ciebie,
edytor tak to zapisuje :( ]

Podoba mi się w tym wierszu gra dwuznacznością, dzięki
temu bardzo rozszerzyłaś @grusz-elo pole
interpretacji. :) Wybacz to szarogęszenie się w Twoim
wierszu. Serdecznie pozdrawiam. :)

Do później, Alinka, do poobiedniej kawy.

Tak to jest, a życie i tak pisze swoje. To Twoje z
dziś spojrzenie jest Twoje, to pewne.

Elu, do później.