Schronienie
Tutaj mnie żałość nie odnajdzie,
Tutaj mnie rozpacz nie odszuka,
Tutaj mnie smutek nie zabije,
Tutaj nikt do mych drzwi nie puka.
Może nie poznam tu radości,
Może mnie miłość nie opęta,
Może śpi serce, lecz najważniejsze,
Że o mnie żałość nie pamięta.
Mimo, że łzy wciąż wartko płyną,
Mimo, że krzyk zamieszkał w gardle,
Ja, mimo wszystko, wciąż się łudzę,
Że tu mnie żałość nie dopadnie
autor
Patrick L Sky
Dodano: 2014-07-03 00:47:15
Ten wiersz przeczytano 597 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Schronienie jest , ale nie znajdziemy go w strachu:)
tylko w akceptacji, milosci, wsrod bliskich:)
Podoba mi się. Wymownie i bez zbędnych ubarwień..a czy
jest takie chronienie? Każdy czasem wierzy, że
znalazł..
nie ma schronienia dla uczuciowości
bo to w sercach naszych gości
pozdrawiam:))
ładnie i rytmicznie napisane, podoba mi się
Może zaburzę ten spokój, ale żadne mury i miejsca nie
schronią przed uczuciami, one są w nas. Wychyl główkę
ze skorupki i żyj pełnią, otwieraj się na ludzi, a
żałość sama wyparuje. Powodzenia.
Piękne, pozdrawiam:)
jest takie schronienie
od świata i ludzi
gdzie cisza podpowiada
serca myśli w:)
poruszajacy wiersz pozdrawiam
To bardzo stary wiersz, mlody bylem i zagubiony:)
To znaczy Patricku,ze tu poczułes sie bezpieczny. Nie
załamuj się, Wszystko przyjdzie w swoim czasie.
Odpłynie też zło, czego Ci z duszy i mojego serca
życzę.