Ściany
Pośród czterech ścian,
bezpieczna,
z dala od ludzi,
dystansu samotnie nabieram
Patrzę w góry,
dotykam szczytu,
wierzchołka swej duszy
Zatrzymuje mnie
Pole siłowe
Złudne nadzieje
Świat się starzeje
Zegar stanął,
dookoła mętna woda,
ten kto pływać umie
nie utonie
I paranoje,
Wszędzie widzę paranoje.
autor
K..
Dodano: 2017-04-04 10:43:03
Ten wiersz przeczytano 684 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
każdy widzi to co chce widzieć
skoro peelkę prześladują paranoje to należy jak
najszybciej skorzystać z porady psychologa
pozdrawiam autorkę :)
trzeba dojść do porozumienia ze swoim własnym cieniem.
niestety wiem, o czym piszesz. pozdrawiam :)
Kazdy patrzy na Swiat inaczej i kazdy ma inny tylko
swoj maly swiat., chce sie kazdy w nim czuc
bezpiecznie, bez zadnych paranoi, ale swiat sie
zmienia, idzie, z postepem, gdzie zaczynamy sie czuc
czasem niewygodnie.:)i latwo o pareanoje.:)
Pozdrawiam serdecznie,:)
Ciekawy wiersz z chwilą zadumy,
także mam swój azyl...
Miłego wieczoru:)
czy Świat się starzeje?
raczej w świecie człowiek
jeszcze samotnie gdzieś
gdzie stopa ludzka nie zawita
życie spędza niczym Robinson Crusoe w:)
lecz jak ktoś umie pływać
nie utonie w:)
O paranoje nie trudno w dzisiejszych czasach :)
Nareszcie pojawił się Twój nowy wiersz i bardzo fajny
jest :) Pozdrawiam serdecznie +++
Interesujące
dobrze mieć taki swój azyl w którym można się skryć.
Ciekawy wiersz! Pozdrawiam:))
ciekawy dobry przekaz ...nie trać nadziei zawsze może
być lepiej :-)
pozdrawiam serdecznie:-0
mętna woda lepiej się nie zbliżać Pozdrawiam:))
Każdy z nas ma swoja oazę bezpieczeństwa. Pozdrawiam