Sen /część II/

/Déjà vu/

Nagle mgła opada. Obraz w kuli wraca ...

Pośród chmur tumanów zieleń się przedziera.
To kosodrzewina, a raczej jej gaje,
płaszczem tajemnicę skrzętnie ukrywają.
Nagle drobny wietrzyk rozsuwa zasłonę.
Widać mur romański starego opactwa.
Ciekawość prowadzi przez bramę, przez mury.
Ludzkiej obecności żadnej nie zdradzają.
Jest już na dziedzińcu mgiełką wyściełanym,
łańcuchem krużganków w koło ogrodzonym.
Z oparów dywanu postument wyrasta.
A na nim znajoma Chrystusa statua.
Choć tylko z kamienia, wydaje się żywa.

Ciekawość uchodzi - wypiera ją spokój
ratując od drżenia powieki zszarpane.
Jakaś dziwna błogość, może ukojenie
wygładziła zmarszczki ściśnięte emocją,
rozciągając usta w niezwykłym uśmiechu,
tak niezrozumiałym jak senne przesłanie.

Daje za wygraną światła koalicja,
Razem z ciekawością śpiącego nie nęka.
Wkrótce brzaskiem zblednie księżyc i latarnia,
Skończy się ze świtem też sen podróżnika.

Czy koniec to jednak spisanej historii?
Czy tylko fantazją przekaz w nim zawarty?
Może jest zwiastunem wydarzeń z przyszłości?
Może los w ten sposób odkrył swoje karty?

Myśli uciekają pospiesznie z jutrzenką
W złocie Słońce wschodzi ciągnąc bieg wydarzeń
Marzeń świat umiera - realny się rodzi
Coś jednak zostało w duszy snem zasiane.

autor

mroźny

Napisany: 2007-10-17 Dodano: 2008-10-15 00:13:33

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie