Sens cierpienia

Wyśnione przez ból, przez zmęczenia toń
Daleko odchodzą wezbrane jak mgła…
Przenikam swą siłą zdeptaną jak piach,
Przez odmęt wyklęty, wypluty do cna.
Szarpany przez własny niedowład pewności
Wciąż cierpię wygodą, lecz dławię się nią,
Bo znika w szarości niemocy do krwi…
Ja pragnę przez pole usłane różami…
Przeczołgać swe rany, niech palą, niech rwą.
By jedna jedyna, najmilsza w mym sercu…
Przemierzała me sny

autor

gwgiga

Napisany: 2006-11-01 Dodano: 2006-11-01 16:09:48

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie