Siedząc pod drzewem

Siedzę wygodnie pod rozłożystym drzewem
jego liście delikatnie muskają moje nagie ramiona
twarz oświetlają gorące promyki słońca
na stopę nieśmiało wdziera się biedronka
patrzę na nią jest taka bezbronna
jej piękno urzekło mnie już w chwili jej dotknięcia
spłoszyła się i odleciała
To nic posiedzę tu sama
przeciez mam wokól siebie małego skowronka
i ochraniające mnie stado wędrujących wierzb
wystawiam znów twarz w stronę słońca
uśmiecham się

Czasem miło jest tak najzwyczajniej w świecie trwać...

Dla wszystkich, którym wiosna nie przyniosła radości...Poszukajcie jej sobie sami:)

autor

wobuaini

Dodano: 2006-05-02 17:31:39

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie