Siedząc i rozmyślając o przyszłości

Na horyzoncie mewa biała,
szybuje pod błękitnym niebem.
Gdzieś w dali żaglowce,
mkną na poruszonej wiatrem- wodzie.

A ja znów sam, siedze sobie na molo
i spoglądam na swe życie-tak skrycie.
Patrze na to, czego już nie ma,
na to co mineło.
Na to, co się komuś dało,
od kogo, się coś wzięło.


W ilu miejscach sie było,
ile się widziało.
A przecież życia dopiero upłynęło tak mało.
A już do śmierci droga krótka,
kręta, tajemnicza.
Już czasu niewiele, do zapalenia
pierwszego znicza.


Lecz czy zapłonie znicz na mej mogile ?.
Czy poczuje jego ciepło?.
Gdy gdzieś tam w dali, latać będą gile,
Mnie w drewnianą skrzynie wepchną.

autor

zenek

Napisany: 2004-08-12 Dodano: 2004-11-04 18:41:52

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie