Siedzę sobię po cichutku

Mój pierwszy wiersz na ramach bej...

Siedzę sobie po cichutku
Bez radości, ciągle w smutku
Milczeniem wołam, lecz bez skutku
Wzrokiem błagam, też bez skutku...
Wewnątrz umieram powolutku
Samotny człowiek
Nie przymyka powiek
Błądzi..znika...
Jak lśnienie płomyka
Wypala swą duszę
Cierpi katusze
„Muszę ją odnaleźć!Muszę!”
Lecz spragniony...
Czuje susze słyszy głusze
Niczyim sercem nie poruszę...

Dla wszystkich którzy czują się samotni...

autor

Lone rider

Napisany: 2006-12-23 Dodano: 2006-12-24 07:01:49

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie