Skała

Zabrał mi los moje myśli, marzenia.
Spokojny sen przemienił w cierpienia
Myślałem, że jestem jak twarda skała.
Twarda skała powoli kruszała.

Byłem bezradny, jak niemowlę narodzone.
Które zaczyna życie, a już jest stracone
Byłem jak kwiat, któremu zabrakło wody.
Jak piękny, letni ogród, którego zamroziły lody.

Nie jestem kwiatkiem, ogrodem, niemowlęciem.
Potrafię się uchronić, przed brakiem wody, zamarznięciem.
Czas rozjaśnił myśli, przyszedł spokój nocy.
Los przywrócił skale odporność większej mocy.

autor

Stoigniew

Napisany: 2005-09-15 Dodano: 2006-02-13 16:11:07

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie