Skamieniałość serca
Skamieniałość serca sprzed
milionów lat
leży martwa między
dwoma miesiącami
i nikt jej nie podniesie
nawet
jeśli może się o nią przewrócić
A świat tańczy z
czasem dumne tango
patrząc sobie w oczy
świat zapomina żyć...
czas zapomina płynąć...
i tylko dłonie
potrafią błądzić po chropowatej
korze serca
Cz można miłością darzyć dwa serca męskością sobie równe?
Komentarze (4)
Na tak:))
ciekawy wiersz !!! pozdrowienia posyłam
Bardzo ciekawa i forma i treść, "Skamieniałość serca
sprzed milionów lat" jest bardzo wyrazista...i to
zakończenie chropowata kora serca...wiersz skłania do
zadumy i zastanowienia nad życiem i uczuciami... myślę
że to jeden z lepszych wierszy , które dziś
przeczytałam...brawo!
twardy orzech do zgryzienia...
wiersz podoba mi się, szczególnie pomysłowe epitety
"chropowata kora serca"- punkt za pomysłowość; szkoda
żę nikt nie chce podnieść tego skamieniałego serca...