Skarb
Owinąłeś szczelnie.
Schowałeś
do najgłębszej szuflady.
Boisz się.
Że ucieknie?
Przykrywasz, coraz więcej
i więcej.
Żeby udusić?
Dlaczego,
za każdym razem, gdy
sprawdzasz,
czy nikt nie ukradł,
drżą ci ręce?
Ciągle nie wierzysz,
że do ciebie należy.
autor
ewaes
Dodano: 2017-12-16 06:55:06
Ten wiersz przeczytano 1503 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (56)
@jesion-- słusznie że trzyma w szufladzie czy słusznie
że nie wierzy? :) :)
Dziękuję :*)
@moliczko - - tak, jeśli nic się nie robi żeby zdobyć
pewność... :)
Dziękuję pięknie :*)
Słusznie
Kłaniam się uśmiechając(:
Witaj,
taaak niepewność to rodzaj robala, który może toczyć
całe życie...
Niby oczywiste, ale to Ty na to zwróciłaś poetycką
uwagę - wyrazy uznania.
Dziekuję, że byłaś i komentowałaś.
Miłej niedzieli.
Serdecznie pozdrawiam.
@waldi - - nie sciemniaj :) Jadzia całe ci przecie
zajmuje :) ale dziękuję :*)
@fatamorgana-- jeśli klatka to nawet złota nie jest
dobra...
Dziękuję pięknie :*)
Tylko Ty jesteś w moim sercu skarbem ...
Ten usunięty to ja :)
Nie wiem tylko, dlaczego...
Czyżby peelka znalazła się w złotej klatce? Ciekawy
wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
@Alinko - - ależ świetnie cię rozumie :)
Dziękuję pięknie :*)
Niejedno dno szuflady popada w zapomnienie. Znalezione
jakimś zrządzeniem jest już czymś innym, choć podobnym
w mowie.
Nie dogadasz się dziś ze mną, chyba nikt, więc nie
bierz dosłownie tylko chwyć pozdrowienia starszej :)
@Halinko - - jakiś na pewno jest... Tylko czy na tyle
duży żeby trzymać w zamknięciu, nie korzystać nie dać
oddychać .?
Dziękuję bardzo :*)
A. Oze jest powód niewiary...czasem drobnostka nie
daje pełni szczęścia, o skarb trzeba dbać...
pizdrawiam serdecznie
@milyenko - - racja, skarb też drży gdy peel go
dotyka... :) :)
Dziękuję pięknie :*)
@kazap-- tak jak w życiu, troszkę tajemniczości nadaje
smaku... :) :)
Dziękuję :*)